اصلاحطلبان مدعی هستند که اقتصاد ایران در دولت آقای خاتمی، با وجود درامدهای کمتر نفتی از ثبات و رونق بالایی برخوردار بوده است.
این ادعا شباهت بسیار دارد به ادعای حامیان دولت آقای روحانی که سالهای 92 تا 96 را دوران ثبات و رشد اقتصادی میدانند، در حالی که به اعتقاد عموم اقتصاددانان مستقل، ریشه بحرانهای اقتصادی در این چند سال اخیر دقیقا به همان سیاستهای دولت اول روحانی باز میگردد.
در دولت خانمی نیز، با تک نرخی کردن ارز در سال 80، در واقع ارز را روی یک نرخ معین، تثبیت کردند و این شروع روندی بود که با عقب افتادن از تورم، به تدریج سال به سال نرخ خروج سرمایه از کشور را بالا برد و ادامه ناگزیر این سیاست در سالهای بعد، ریشه بحران ارزی در سال 91 شد.
در دولت اصلاحات، طرح تثبیت قیمت کالا و انرژی که در ادامه طرح تثبیت نرخ ارز اجرایی شد، شرایط اقتصادی را به جایی رساند که افزایش فشار 20درصدی سالیانه به بودجه [فقط از محل تثبیت قیمتها] وضعیتی ظاهرا با ثبات اما به شدت ناپایدار و در آستانه انفجار را به کشور تحمیل کرده بود.